Czym jest terapia manualna?

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym? Na to pytanie chyba nigdy nie było tak trudno odpowiedzieć jak obecnie. Gdy zdobywałem kwalifikacje jako fizjoterapeuta było to proste. Terapia manualna polegała na mobilizacji stawów za pomocą ruchu biernego. To nie była nowość. W rzeczywistości, terapia manualna jest starożytną dyscypliną, o której wspominano już w czasach Hipokratesa (Pettman 2007). Fizjoterapeuci nauczali i praktykowali terapię manualną przez co najmniej sto lat. Ale co rozumiemy przez terapię manualną? Co właściwie robimy?

Definicje:

W materiałach z warsztatów, które odbyły się w USA w 1977 roku, z udziałem tak ważnych wczesnych liderów w dziedzinie jak Vladimir Janda, Karel Lewit i Sydney Sunderland, terapia manualna była jeszcze na pasywnym torze. Opisują oni terapię manualną jako "zastosowanie dokładnie określonej i konkretnie ukierunkowanej siły ręcznej na ciało, w celu poprawy ruchomości w obszarach, które są ograniczone; w stawach, w tkankach łącznych lub w mięśniach szkieletowych". Jeszcze niedawno Lederman opisywał terapię manualną jako "...użycie rąk w sposób leczniczy i uzdrawiający lub technika rąk z intencją terapeutyczną...". (Lederman E. 2005).

Terapia manualna jednak ewoluuje. W ciągu ostatnich kilku dekad obserwujemy ogromny rozwój dziedziny terapii manualnej z profesjonalnego rzemiosła w kierunku nauki wspieranej dowodami. Obserwujemy również poszerzenie dziedziny terapii manualnej o ćwiczenia, edukację, naukę o bólu, umiejętności komunikacyjne i wiele innych interwencji.

W przełomowej książce Gregory'ego Grieve'a Nowoczesna terapia manualna kręgosłupa z 1986 roku znajdujemy już kilka rozdziałów poświęconych ćwiczeniom. David Lamb stwierdza w tej książce, że terapeuci manualni "zapewnić kompleksowe postępowanie zachowawcze w przypadku dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów obwodowych związanych z dysfunkcją narządu ruchu". W rzeczywistości, w 4^th tytuł tego standardowego dzieła został zmieniony na Nowoczesna fizjoterapia mięśniowo-szkieletowa Grieve'a (Jull i inni 2015).

Jeśli spojrzymy na to, co IFOMPT ma do powiedzenia w swojej definicji terapii manualnej, która pochodzi z 2004 roku, to stwierdza, że nie tylko używamy technik manualnych, ale także ćwiczeń terapeutycznych. Ćwiczenia mogą oczywiście odnosić się do autobilizacji, która odzwierciedla nasze pasywne leczenie. Jednakże, użycie aktywnych strategii w celu wpłynięcia na wszelkie deficyty kontroli motorycznej i równowagi mięśniowej, które mogą przyczyniać się do problemu pacjenta, są również implikowane. Dokument Standardów Edukacyjnych IFOMPTs jasno opisuje przepisywanie ćwiczeń jako jedną z umiejętności lub kompetencji niezbędnych w programie edukacyjnym OMPT (https://www.ifompt.org/Educational+Standards.html)

Tak więc bardziej wszechstronny pogląd na terapię manualną istnieje już od dłuższego czasu, przy czym niektóre koncepcje przyjmują go wcześniej niż inne. Rzeczywiście, niektóre urzędy prześcigają się w tym, by stracić umiejętności terapii manualnej, a niektóre wciąż zdają się trzymać starych definicji.

Terapia manualna i mięśnie:

"Gdy weźmie się pod uwagę literaturę naukową, przypisywanie pomyślnych wyników terapii manipulacyjnej kręgosłupa wyłącznie identyfikacji i korekcji wad biomechanicznych ma tyle samo sensu, co przypisywanie brody za wygranie serii playoffów w hokeju". Joel Biolosky.

Geoff Maitland zwykł mawiać, że jeśli zadbamy o stawy, to mięśnie zadbają o siebie. Może to być prawda i często możemy zaobserwować zmiany w aktywności mięśni po mobilizacji lub manipulacji. Zobacz jak Pieter Westerhuis leczy osłabienie biodra poprzez manipulację kręgosłupa. https://www.youtube.com/watch?v=5qzxzzjN_eQ. Nowsze prace badające Arthrogenic Muscle Inhibition (AMI) pomagają nam zrozumieć niektóre z mechanizmów stojących za tym (Freemann, Mascia, McGill 2013, Rice i McNair 2010, Sonnery-Cottet i wsp. 2019, Lepley AS i Lepley KL 2021, Norte i wsp. 2021). Niestety, założenie to nie zawsze się sprawdza. Często musimy zająć się bezpośrednio funkcją mięśni. Interwencje pasywnej terapii manualnej dają nam jednak często ważne okno umożliwiające wcześniejszą aktywację mięśni lub szybszą progresję ćwiczeń, a tym samym ułatwiają rehabilitację. Tego efektu nie należy lekceważyć.

Ostatnio Rhon i Deyle (2021) swoją dyskusją pogłębili ożywioną debatę. Twierdzą oni, że "... terapia manualna opisuje szeroką gamę zabiegów, niektóre z komponentami pasywnymi i niektóre, które są przede wszystkim pasywne w pewnych scenariuszach. Jednak terapia manualna może być integralną częścią wysoce aktywnych strategii leczenia...... Ten punkt widzenia podważa założenie, że terapia manualna jest zawsze pasywnym zabiegiem o niskiej wartości".

Rzeczywiście, można twierdzić, że "kiedy ludzie mówią o leczeniu manipulacyjnym, wydaje się niemożliwe uniknięcie problemu kładzenia przez nich nadmiernego nacisku na techniki (pasywne)" (Maitland i inni 2005).

Jeśli postrzegamy terapię manualną jako koncepcję czysto pasywną, to nie dostrzegamy całego obrazu pacjenta i tym samym pomijamy ważne aspekty postępowania. Grozi nam wtedy niebezpieczeństwo postrzegania terapii manualnej jako zbioru technik, a nie jako "specyficzne pojęcie myśli i działania" Hengeveld i Banks (2014).

Co więc kryje się w nazwie:

Na przestrzeni lat pojawiło się wiele nazw na to, czym się zajmujemy. Terapia manipulacyjna, terapia manualna, ortopedyczna terapia manualna, fizykoterapia manipulacyjna. Wszystkie te nazwy nieuchronnie prowadzą do wrażenia, że nadal stosujemy tylko pasywne techniki ręczne. Dlatego też określenie "fizjoterapia mięśniowo-szkieletowa" wydaje się lepiej oddawać to, czym się zajmujemy.

Oczywiście słowo "manualny" wywodzi się z łacińskiego "Manus" oznaczającego "rękę" lub "z ręki". Genialne umysły były odpowiedzialne za rozwój różnych koncepcji i szkół terapii manualnej, które są zakorzenione w stosowaniu technik z użyciem rąk. James Cyriax, James Mennell, Freddie Kaltenborn, Olaf Evjenth, Stanley Paris, Geoff Maitland czy Robin McKenzie i Brian Mulligan to tylko niektóre z nich.

W rzeczywistości organizacje członkowskie IFOMPT prowadziły w zeszłym roku ożywioną debatę na temat tego, czy powinny zmienić nazwę federacji z "International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists" na "International Federation of Orthopaedic Musculoskeletal Physical Therapists". Nie udało im się jednak dojść do globalnego konsensusu.

Więc co ja myślę?

Kiedyś nauczyłam się, że pisanie w Block capital to jak krzyczenie, więc proszę bardzo, będę krzyczeć!

Uważam, że musimy zmienić nazwę tego, co robimy. Jesteśmy ekspertami w "MUSCULOSKELETAL PHYSIOTHERAPY". To odzwierciedla obecną praktykę. Musimy przyjąć wszystkie nowe informacje i dowody, nie tracąc przy tym własnych, unikalnych umiejętności w zakresie MOBILIZACJI i MANIPULACJI. Będąc w "branży" już od jakiegoś czasu widziałem jak wiele trendów osiąga szczyt, a później albo znika, albo znajduje odpowiednie miejsce w naszym codziennym życiu klinicznym i nauczaniu. MOBILIZACJA I MANIPULACJA TO COŚ WIĘCEJ NIŻ TREND _ ZACHOWAJMY JE.

Wniosek: Zmieńcie nazwę, ale nie traćcie naszych umiejętności MOBILIZACJI i MANIPULACJI!

A co ty myślisz?

Proszę dać nam znać

Literatura:

Freeman S., Mascia A., McGill S. Arthrogenic neuromusculature inhibition: a foundational investigation of existence in the hip joint, Clin. Biomech (Bristol Avon) 2013:28(02):171-7

Grieve G. Grieve's Modern Manual Therapy of the Vertebral Column. Churchill Livingstone, 1986Edinburgh, Londyn

Hengeveld E., Banks K (2014) Manipulacje kręgów Maitlanda: Postępowanie w zaburzeniach nerwowo-mięśniowych - tom 1 (8^th Ed) 2014. Elsevier Edingburgh, Lo

Rhon D., Deyle GD. Manual Therapy: Always a PassiveTreatment? J Orthop Sports Phys Ther 2021;51(10):474-477. Epub 1 Jul 2021. doi:10.2519/jospt.2021.10330

Jull G., Moore A., Falla D., Lewis J., McCarthy C., Sterling M (Eds) Grieve's Modern Musculoskeletal Physiotherapy 4^th Wyd. 2015. Elsevier, London, New York.

Korr I.M. (red) Mechanizmy neurobiologiczne w terapii manipulacyjnej. Plenum Press, 1978. Nowy Jork

Lederman E. Nauka i praktyka terapii manualnej. 2nd ed. 2005. Elsevier: London.

Lepley AS, Lepley KL. Mechanisms of Arthrogenic Muscle Inhibition J Sport Rehabil 2021; 1:1-10.

Maitland G., Hengeveld E., Banks K., English K. (Eds) Maitland's Vertebral Manipulation (7^th Ed) 2005. Elsevier Edingburgh, London.

Norte G, Rush J, Sherman D. J. Artrogeniczna Inhibicja Mięśni: Best Evidence, Mechanisms, and Theory for Treating the Unseen in Clinical Rehabilitation.  Sport Rehabil. 2021; 9:1-19

Pettman E. Historia terapii manipulacyjnej. J. Człowiek. Manip. Ther. 2007; 15(3):165-75

Rice DA, McNair PJ. Hamowanie mięśni czworogłowych: mechanizmy neuronalne i perspektywy leczenia. Seminars in arthritis and rheumatism. 2010;40(03): 250-66

Sonnery-Cottet  B., Saithna  A., Quelard B.,  Daggett  M., Borade A.,  Ouanezar  H., Thaunat  M., Blakeney W.G. Hamowanie mięśni artrogennych po rekonstrukcji ACL: scoping review of the efficacy of interventions British Journal of Sports Medicine 2019;53(5):289-298.

Uwagi

Jesteś zalogowany jako {{user.name}}

Nazwa

Email

Twój komentarz {{ comment.length }} / 2000

• {{ error[0] }}

Post Komentarz