Czy "naciągnąć" nerw i "napiąć" go to odpowiednia terminologia w edukacji terapii manualnej i codziennej praktyce?

Zanim zaczniecie czytać ten blog, trzeba wspomnieć, że ogranicza się on do biomechaniki nerwów obwodowych. Mam nadzieję, że dostarczy on Wam kilku ciekawych przemyśleń do edukacji i pracy klinicznej.

Edukacja w zakresie oceny obwodowego układu nerwowego w bólu i zaburzeniach mięśniowo-szkieletowych jest główną częścią kursów IMTA - w ostatniej dekadzie inne koncepcje mięśniowo-szkieletowe w Europie poszły za przykładem IMTA. Ważną częścią oceny nerwów jest ocena mechanicznej wrażliwości za pomocą standaryzowanych manewrów ruchowych, takich jak test neurodynamiczny kończyn górnych (ULNT), test prostego uniesienia nogi (SLR), test opadania i zgięcia kolana (PKB). Związani z programami nauczania, doświadczeniem klinicznym i literaturą, nauczyciele terapii manualnej w większości przypadków kształcą swoich studentów w oparciu o następujące założenia;

język, który jest powszechnie używany podczas kursów i praktyk

- Nerwy poruszają się, ale wzrost napięcia jest szczególny, jeśli następuje "wstępne rozciągnięcie" w standaryzowanej pozycji neurodynamicznej (Rys1.a)
- Zmienione (nieprawidłowe) interfejsy mechaniczne zmniejszają ruch nerwu i zwiększają jego "napięcie" (rys. 1b.).
- "Napinacze" jako manewr leczniczy rozciągają nerw
- Punkty napięciowe to miejsca, w których nerw bardziej dostosowuje się do "napięcia".(rys. 1c)
- Zakres oporu (od pierwszego oporu R1 do granicy oporu -R2) podczas badania neurodynamicznego jest spowodowany zwiększeniem "napięcia" nerwu

Rys1 Przykłady rysunków wykorzystywanych do wyjaśniania neurodynamiki podczas edukacji i w klinice

1a. Nacisk na kłykieć przyśrodkowy w skrajnym położeniu neurodynamicznym nerwu łokciowego
1b. Nieprawidłowy interfejs mechaniczny; wybrzuszony dysk stykający się z rdzeniem kręgowym podczas ruchu
1c Klasyczny punkt napięcia w pozycji leżącej

W związku z tą wiedzą klinicyści, którzy wprowadzili do swojej praktyki wiedzę z zakresu neurodynamiki, mogą tłumaczyć mobilizację nerwu jako bardziej mechaniczną koncepcję, w której terminy takie jak "ślizganie się" nerwu, "napięcie" i "rozciąganie" są regularnie używane.
Z literatury można wywnioskować, że efekty biomechaniczne jak ruch, naprężenie i napięcie testów neurodynamicznych i ruchów kończyn nie zostały w pełni systematycznie określone, a w szczególności efekty dynamiki nerwów podczas bardziej terminalnych zakresów testów neurodynamicznych i technik leczenia. Z fizyki stres definiowany jest jako siła przypadająca na jednostkę powierzchni. Podczas badań neurodynamicznych występuje jako rozciąganie, naprężenia ściskające i ścinające (m.in. Abrams i wsp. 1998). Naprężenia rozciągające mogą występować równolegle (podłużnie) lub prostopadle (poprzecznie) do osi podłużnej nerwu (Topp i wsp. 2006). Szczep może być definiowane jako względne odkształcenie struktury i może być oszacowane na podstawie zmierzonej różnicy wychyleń nerwu w dwóch różnych punktach pomiarowych podzielonej przez odległość między tymi punktami [m.in. Vanti et al 2010]. W dziedzinie fizykoterapii "rozciąganie" nerwu tłumaczy się jako ruch, który poddaje tkankę maksymalnemu tolerowanemu obciążeniu w celu spowodowania zmiany elastyczności tkanki (Topp i wsp. 2006).
Z perspektywy opartej na dowodach naukowych, nauczyciele terapii manualnej i klinicyści muszą odzwierciedlać to, co dzieje się biomechanicznie z nerwem obwodowym podczas zwiększania oporu i zmian wrażliwości mechanicznej podczas wykonywania testu lub w trakcie leczenia. Powodem tego jest bardziej odpowiednie informowanie studentów i pacjentów oraz ułatwianie pomysłów na nowe podejścia i sposoby leczenia.

Badania przeprowadzone na ludzkich kadawerach potwierdzają hipotezę, że różne manewry testów neurodynamicznych wywołują znaczny wzrost napięcia nerwów (Zoech i wsp. 1991). Dalej, testom tym towarzyszy podłużne pobudzenie i odkształcenie nerwu (Kwan i wsp. 1992). Jednak wątpliwe jest, czy możemy przenieść dowody na stres i napięcie nerwów z tego naukowego środowiska do żywych ludzi. Ostatnio w przeglądzie systematycznym Silva i wsp. (2014) dokonali przeglądu dowodów na podłużne pobudzenie nerwów in vivo podczas różnych ruchów stawów. Autorzy doszli do wniosku, że stawy mogą wywoływać ślizganie się nerwu, a nie wzrost naprężenia (Silva i wsp. 2014).
Przegląd systematyczny opublikowany przez Szikszay i wsp. (2017) dotyczący zachowania mechanicznego obwodowego układu nerwowego pod wpływem wydłużenia i napięcia in vivo wspiera, że " "rozciąganie" i "napięcie" może nie być właściwą terminologią. Przegląd ten obejmował 22 Badania i stwierdził, że podczas ruchu nerwów obwodowych in vivo zachodzą w nich złożone zmiany biomechaniczne. Składają się one z podłużnego i poprzecznego wychylenia nerwu oraz zmian średnicy, a nie anatomicznego wydłużenia (w tym aksonu i tkanki łącznej nerwu). Zwiększona aktywność mięśniowa w sąsiedztwie może wspierać kliniczny opór (R1-R2), a nie napięcie lub naprężenie tkanki nerwowej. Stwierdza się, że ruch kończyny wywołuje złożone efekty biomechaniczne, z których wydłużenie nerwu odgrywa jedynie niewielką rolę.
Z tej perspektywy edukatorzy i klinicyści terapii manualnej powinni ostrożnie używać terminów "stres" i "napięcie". Być może dobrym pomysłem byłoby zamienienie ich na słowa "ruch", "adaptacja", "zmiany średnicy" podczas nauczania i informowania lekarzy i pacjentów.

Propozycja bardziej odpowiedniego języka

- Ruch nerwów jest złożony i jest kwestionowany na "adaptacji" ruchowej podczas zwiększonej standaryzowanej pozycji neurodynamicznej
- Nerw jest kwestionowany przez zmienność adaptacji ruchów jak ruch poprzeczny lub zmiany średnicy podczas sąsiadujących (nieprawidłowych) interfejsów mechanicznych.
- Opór odczuwany podczas "napinacza" to bardziej wzrost aktywności mięśni wokół nerwu niż wydłużenie (tkanki łącznej nerwu lub aksonu).
- Mechanizm działania punktów napięcia nie jest znany. Prawdopodobnie podczas obciążania nerwu dochodzi do zwiększonej nocycepcji tkanek otaczających, a nie do rozciągania lub wydłużania tkanki nerwowej.
- Zakres oporu (R1-R2) podczas testu neurodynamicznego może być dominująco związany z większą ochroną mięśni niż obciążeniem nerwów

dopasowanie 2

Na rys. 2 znajduje się sugerowany szkic/rysunek, który może być użyty do wyjaśnienia neurodynamiki unikając słów "rozciąganie" i "napięcie".

Ryc. 2a klasyczne wyjaśnienie bólu lub zwiększonej mechanowrażliwości w wyniku zapory włókien Ad C dla tkanki łącznej nerwu do rogu grzbietowego przez zwiększony stres , napięcie nerwu

Rys. 2b Ból / mechanosensitivity wyjaśnienie zwiększonej aktywności mięśni, przy czym napięcie / ból jest związany ze zwiększoną Ad an C zaporą włókien mięśnia bardziej niż nerwu, który nadal adaptuje się na ruchu.

Powodzenia :-)

Harry von Piekartz

Literatura

Abrams RA, Butler JM, Bodine-Fowler S, Botte MJ. Tensile properties of the neurorrhaphy site in the rat sciatic nerve. J Hand Surg Am 1998; 23(3): 465-70

Kwan MK, Wall EJ, Massie J, Garfin SR. Odkształcenie, naprężenie i rozciągnięcie króliczego nerwu obwodowego eksperymenty in vitro oraz in vivo. Acta Orthop Scand 1992; 63(3): 267-72

Silva A, Manso A, Andrade R, Domingues V, Brandão MP, Silva AG. Quantitative in vivo Pobudzenie i odkształcenie nerwu podłużnego w odpowiedzi na ruch w stawie: A systematic liter- ature review. Clin Biomech (Bristol, Avon) 2014; 29(8): 839- 47. doi: 10.1016/j.clinbiomech.2014.07.006.

SzikszayT,Hall T,von Piekartz H. In vivo effects of limb movement on nerve stretch, strain, and tension: A systematic review , Journal of Back and Musculoskeletal Rehabilitation -1 (2017) 1-16 DOI 10.3233/BMR-169720

Topp KS, Boyd BS. Struktura i biomechanika nerwów obwodowych: Odpowiedzi nerwów na obciążenia fizyczne i implikacje dla praktyki fizykoterapeutycznej. Phys Ther 2006; 86(1): 92-109

Vanti C, Bonfiglioli R, Calabrese M, Marinelli F, Guccione A, Violante FS, Pillastrini P. Upper limb neurodynamic test 1 and symptoms reproduction in carpal tunnel syndrome. A validity study. Manual Therapy 2011; 16(3): 258-263. doi: 10. 1016/j.math.2010.11.003.

Zoech G, Reihsner R, Beer R, Millesi H. Stress and strain in peripheral nerves. Neuro Orthop 1991; 73-82.

Uwagi

Jesteś zalogowany jako {{user.name}}

Nazwa

Email

Twój komentarz {{ comment.length }} / 2000

• {{ error[0] }}

Post Komentarz